52 weken

Een jaar lang ga ik elke week met mijn camera naar buiten om een foto te maken.

De foto's zijn te zien als een verzameling. In de loop van het jaar is de betekenis van deze verzameling duidelijk geworden. Vragen zijn beantwoord en er zijn nieuwe ontstaan.

Licht is een opvallend thema. Zelfs als zon ontbreekt op donker dagen gaan de beelden vaak over de zeggingskracht van licht en zijn ze een poging dit vast te leggen.

Verder valt een confrontatie op tussen de werkelijkheid van alle dag en een groter perspectief. Vanuit verschillende gezichtspunten is gekeken, kan dit in één beeld? Kan een beeld zo gelaagd zijn dat meerdere gezichtspunten tegelijk zichtbaar worden?

Naast licht is kleur een thema. Licht en kleur, is licht kleur? Bestaat kleur door de aanwezigheid van licht? Verder vallen structuur, herhaling en ritme op.

Schoonheid als manier om aandacht te vestigen, om de kijker te verleiden. Eenmaal verleid zie je, door beter te kijken, dat er meer is, meerdere betekenissen. Soms prettig, soms met een scherp randje, soms om over na te denken. Kijken en zien zijn belangrijke begrippen.

De foto’s zijn uit de context van het weekritme gehaald. Er zijn series mee gemaakt, mijn wereld heb ik ermee gecreëerd. Ik leen beelden uit de echte wereld en leg ze vast als een moment.

Eigenlijk isoleer ik hierdoor het beeld. Haal het uit zijn oorspronkelijke context. Vervolgens stel ik een nieuw beeld samen. Feitelijk creëer of componeer ik een nieuw, verrassend, overweldigend gezicht op de wereld, mijn wereld.

Inmiddels is 'er zijn meerdere wegen 2.0' een feit. Een serie geschilderde werken geïnspireerd op de essentie van de fotobeelden.

Het project 'er zijn meerdere wegen' gaat nog een stap verder. Slechts de essentie van het beeld blijt zichtbaar. Het project transformeert naar versie 3.0.